Przejdź do głównej zawartości

Pułapka oczekiwan

Już w ciąży namalowałam sobie piękny obrazek mojej córeczki; była spokojna, cichutka, uwielbiała rysować, rozwijała się harmonijnie według poradnika, uwielbiała się przytulać, była wręcz prawdziwym misiem koala, który wisiał wiecznie na mamie.
Urodziła się Ania. początkowo owszem, bobas idealny ale z czasem zaczęła miewać własne zdanie, uwielbia krzyczeć dla zabawy, nie pozwala się przytulać, najchętniej je parówki i Nutellę.
Nie chyba ma nic gorszego w relacji rodzic - dziecko niż oczekiwania wobec małego człowieka. Przecież ono nie jest wytworem naszej wyobraźni ani żadnego edytora.
Jest po prostu sobą, ma swoje upodobania. Nie lubi marchewki, kocha telewizję, doskonale rozwija się manualnie ale ruchowo słabo, za to świetnie i od wczesnych miesięcy mówi - mama i tata pojawiły się gdy miała pół roku.
Niewiele ma wspólnego z tym co sobie wyobrażałam ani czego chciałam, ale prawda jest taka że tak fajnego dziecka nie dałoby się wyśnić czy wyrysować.
Jest idealnie sobą. Anią. 

Komentarze

  1. Co więcej - jest taka cudowna dzięki Wam, bo to połączenie Waszych genów przyczyniło się do tego fantastycznego małego człowieczka! :-)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz